“Ono što nije Svet, ne može biti ništa drugo do vrt”
Dioklecijan

Hortus Femini, 2013 – 2014

Asocijacija ženskog tela sa baštom ili vrtom datira još iz antičkih kultura Bliskog Istoka i Mediterana. U Grčkoj tradiciji hortus conclusus ili zatvoreni vrt povezivan je sa prikazom vrta kao metaforičkog sedišta ženske seksualnosti i plodnosti.

Serija radova Hortus Femini (Ženski vrt) sadrži tri celine, odnosno tri triptiha: Rođenje, Ars Moriendi (Veština umiranja) i Preobražaj. Nazivi triptiha aludiraju na ezoterični i biblijski govor, iako ga ne citiraju u potpunosti. Oni ga reinterpretiraju, te uzimaju kao polaznu tačku za ličnu tematizaciju sopstvenog odnosa sa istim. Hortus Femini bavi se temom doživljaja odnosa Ja – svet, zatim i Ja – Žena – svet, Ja – Žena – Svet kao unutarnja slika sveta. Fotografije tematizuju ova tri ciklusa. Deseta fotografija u seriji, jedina koja nije u svojstvu triptiha, zaokružuje koncept i pozicionira se kao zamišljeni plod autorkinog “ženskog vrta“.

Rođenje

Veština umiranja

Preobražaj